بررسی اقلیم و معماری ایران
فهرست مطالب پیش گفتار
مقدمه
خورشید
باد
آب ، رطوبت و گیاه
موقعیت جغرافیایی
تقسیم بندی اقلیمی ایران
شرایط اقلیمی
خصوصیات آب و هوایی
بافت شهری
خصوصیات کلی بافت شهری و روستایی
نوع مصالح
تطبیق مسکن با اقلیم
کرانه شمالی خلیح فارس و دریای عمان
خصوصیات آب و هوایی
بافت شهری
فرم بنا
نوع مصالح
نواحی کوهستانی و مرتفع فلات
کلیات شرایط اقلیمی در این مناطق
بافت شهری و روستایی
خصوصیات کلی بافت شهری و روستایی
نوع مصالح
دشتهای فلات
خصوصیات کلی شرایط اقلیمی دشتهای فلات
خصوصیات کلی بافت شهر
فرم بنا
نوع مصالح
اقلیم و معماری
تابش آفتاب
اثر تابش آفتاب بر ساختمان و محیط اطراف آن
تاثیر تابش و انتقال آب به فضاهای داخل ساختمان
تاثیر پشت بام در دمای ساختمان
پوششهای شیب دار آزبست و دو جداره
ارتفاع فضاها
اثر ابعاد پنجره در دمای مکان
اثر تابش خورشید
اثر سایه بانهای متحرک
اثر رطوبت در ساختمان
اثرات آب باران در ساختمان
اثر باد بر ساختمان
تقلیل دادن شدت باد
اقلیم شناسی ایران
اقلیم معتدل و مرطوب
معماری بومی اقلیم معتدل مرطوب
اقلیم سرد
معماری بومی اقلیم سرد
اقلیم گرم و مرطوب
معماری بومی اقلیم گرم و مرطوب
اقلیم گرم و خشک
معماری بومی اقلیم گرم و خشک
اقلیم و معماری بومی
تلفیق معماری امروزی با معماری بومی هر اقلیم
اقلیم نیم بیابانی و معتدل
معماری بومی اقلیم نیم بیابانی معتدل
اقلیم و معماری
بناهای مسکونی با صحن حیاط
منابع
پیش‌گفتار
هنرمندان ما به ویژه معماران معتقد بودند که تقلید خوب به ابتکار بد ترجیح
دارد و بدون هیچ تعصبی همیشه از پیشرفته‌ترین تکنیک‌های جهان از هر کجا و
از هر کس که بود بهره می‌گرفتند. اما چنین نبود که هر پدیده‌ای را به همان
گونه که هست بی هیچ کم وکاست بپذیرند و آنچه را که برای کشورمان مناسب
می‌دانستند به گفته خودشان استرلیزه می‌کردند. چیزهای زائد را می‌کاستند و
آنچه را که کم داشت به آن می‌افزودند و آن را چنان پرداخته و پیراسته
می‌کردند که گویی همیشه ایرانی بوده است. منجمله هنگامی که یک دسته از
آریایی‌ها از شمال غرب ایران به سوی جنوب روانه شدند و چند گاهی در قفقاز و
سپس در آذربایجان و کرمانشاه نشیمن داشتند و در پایان خود را به خوزستان و
فارس رساندند و نام خود را به این استان دادند، با خود معماری مرسوم شمال
را به جنوب آوردند و در خوزستان ساختمانهایی را بنیاد کردند که در شمال
پرداخته شده بود. پیداست چنین ساختمانهای سردسیری هرگز به کار گرمسیر
نمی‌آمد. آپادانا در در شوش که بنیادش بر پایه‌های باربر سنگی بود با
اسپری‌های (دیوارهای جدا کننده) خشتی به بسترهای دست کم ۵ متر پوشاندند و
به این ترتیب از نفوذ گرمای سوزنده به درون ساختمان پیشگیری کردند. این کار
را پنام‌سازی می‌گفتند. پنام که درست در برابر عایق است چه عایق حرارتی و
چه صوتی و چه رطوبتی، همیشه در کنار معماری ایران یکی از کاراترین تدبیرها
بوده است. مثلاً در خانه‌های کاشان، یزد، جهرم و دیگر شهرستانها و
روستاهایی که در تابستان به شدت گرم و در زمستان سرد بود، به یاری این
پنامها، زیستگاهی بسیار مناسب فراهم می‌آورند. مثلاً در یک خانه یزدی میان
در و پنجره‌ها را تیغه‌ای به عرض ۱۳/۰ عمق ۶/۰ و ارتفاع نزدیک به ۵ متر
می‌گذاشتند………..
