عناصر تزئینی:
عناصر و موضوع های مورد استفاده در تزئینات را بطور کلی می توان به پنج بخش
مجزا تقسیم بندی رد که عبارتند از نقوش گیاهی، آرایه های هندسی، تزئینات
کتیبه ای، عناسر معماری و تصاویر انسانی و حیوانی .
نقوش گیاهی – نقوش گیاهی یکی از مهمترین عناصر تزئینی این دوره به حساب می
آید که از آن در تزئین بسیاری از بناها استفاده شده است. در بکار گیری این
نقوش در دوره ایلخانی سعی بر آن بوده است تا ضمن دوری جستن از بکار گیری
نمونه های طبیعی گیاهان به معنای واقعی مضمون آنها احساس شدیدتری داده شود.
در ای عصر تزئینات گیاهی تحت تاثیر سبک های چینی که به ایران راه یافته
بود، کم کم به طبیعت گرایی نزدیک شد. در اکثر موارد هنرمندان سعی داشتند
تزئینات گیاهی را بصورت تکثیر یافته ای در کنار هم قرار دهند و آنها را
بصورت پیچک و در جریان اتصال خطوط به همدیگر و نیز در زمینه عناصر تزئینی
دیگر همچون کتیبه ها بکار گیرند. ولی در مواردی استفاده از این نقش مایه ها
بصورت انفرادی و مجزا نیز در بنای گنبد سلطانیه دیده می شود.
آرایه های هندسی – نقوش هندسی که از دیر باز مورد توجه ایرانیان در خلق
آثار پرشکوهشان بود از قرن پنجم هجری به اهمیت خاصی رسید. شاید دلیل آن
سازگاری و هماهنگی آن با قالب ها و اشکال اجری مورد استفاده در بناهای این
دوره باشد. این اشکال که از تنوع زیادی همچون مستطیل، مربع، مثلث، و لوزی و
... برخوردار بودند تحرک پذیری فراوانی را در برداشتند. به گونه ای که
امکان استفاده از آنها را در بسیاری از مکانها ممکن می ساخت. برای نمونه در
کتیبه های کوفی موجود در سلطانیه که اغلب به دوره اول تزئینات بر می گردد.
شاهد حروفی هستیم که انتهای آنها به شکل زیبایی به صورت هندسی ترسیم شده
است. شاید بتوان در جای جای گنبد سلطانیه از تزئینات کاشی کاری گرفته تا
مشبک های سنگی، بکارگیری این نقوش را پی گیری کرد. نقوشی که به طرز
استادانه ای بکار گرفته شده اند.
تزئینات کتیبه ای _ خط بنابر ظرفیت های گوناگون خود اعم از انعطاف پذیری و
بار معنوی پیام رسانی، غیر قابل اجتناب ترین تزئین در معماری اسلامی بشمار
می آید که اطلاعات زیادی از تاریخ احداث بنا، نام بانی یا حامیان آن و
اعتقادات مذهبی و دینی و نمودهای فرهنگی یک عصر را به ما منتقل می کند.
عناصر معماری – عناصر معماری، موضوعاتی هستند که در اصل مفهوم ساختمانی
دارند. این اجزاء غالبا" وظیفه طرحهای تزئینی را بر عهده گرفته و وسایل
صرفا" تزئینی گردیده اند. ستونها، سرستونها، پایه ستونها و مقرنس ها از این
جمله اند شاید از موارد ذکر شده هیچکدام به اندازه مقرنس در تزئینات
معماری ایرانی مورد استفاده قرار نگرفته باشد. اصولا" مقرنس قسمتی از طاق
است که در دوره های پیشین مورد استفاده ساختمانی داشته است و در سه کنج ها و
طاقبندها به کار می رفته است. در تزئینات مربوط به گنبد سلطانیه از عناصر
معماری از جمله مقرنس به کرات استفاده گردیده است.
تصاویر انسانی و حیوانی – شاید نادرترین عناصر تزئینی در معماری اسلامی
ایران علی الخصوص در بناهای مذهبی و دینی، اینگونه مضمونها باشد. این
موضوعات که در تزئینات قبل از اسلام مخصوصا" دوران ساسانی مورد توجه بسیار
بوده و در بناهای زیادی مورد استفاده قرار کرفته است، با گسترش اسلام و با
مکروه شدن نقاشی از رونق افتاده و عملکرد خود را در تزئینات معماری از دست
داده است. در بررسی های گنبد سلطانیه اثری از بکارگیری تزئینات انسانی یا
حیوانی مشاهده نشده است. لیکن در این زمینه بدون پایان تعمیراتو لایه
برداری تزئینات نمی توان نظر قطعی ارائه داد.
تزئینات آجری :
کاربرد آجر در ساخت ابنیه از دیر باز مورد توجه ایرانیان بوده است که نمونه بارز آن را در معبد چغا
