حمام ها
شستشو کن و آنگه به خرابات
تا نگردد ز تو این دیر خراب آلوده
فلسفه و تاریخ حمام
در بین اقوام مختلف از قدیم الایام آیین شستشو ، تطهیر و غسل از اهمیت
بخصوصی برخوردار بوده است . در ایران نیز از روزگاران کهن ، شستشوی بدن از 2
نظر اهمیت ویژه ای داشته است :
1- پاکی جسم
2- پاکی روان
طبق مدارک موجود سابقه مراسم شستشو در ایران زمین به پیش از زمان زرتشت می
رسد و به نظر می آید که مهر پرستان ، برای انجام مراسم مذهبی می بایست به
مدت سه روز و سه شب در فواصل معین غسل کنند تا قادر گردند در برنامه های
دینی شرکت جویند .
اهمیت آب در آیین مهر پرستی به حدی بود که می بایست محرابه ها ، یعنی
عبادتگاههایشان ، در محلی قرار گیرد که آبی روان از کنارش بگذرد یا اینکه
در کنار چشمه ساری قرار داشته باشد. یکی از اعتقادات آیین مهر شستشو و حمام
رفتن به عنوان یک فریضه مذهبی بوده است .
در آیین مزدیسنا نیز پاکی جسم و روان از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده از آن
به نام " اشویی " نامبرده شده است . بر اساس این تفکر و اندیشه وابستگی
پاکی جسم و روان به یکدیگر از نعمات بزرگ شمرده می شده است . به همین جهت
برای دور نمودن آلودگی و گناه همواره شستشو می کردند و معابدی برای فرشته و
پاسدار آب ، آناهیتا ترتیب داده بودند .
در آیین زرتشت نیز به چگونگی تطهیر اشاره شده ، از آن جمله کلیه مومنان پس
از بیداری از خواب بایستی سه مرتبه از آرنج تا سردست و سپس از پس گوش تا
زنخ ، و از میان سر و نیز پاها تا ساق بشویند و آنگاه مراسم مذهبی به جای
آورند
همچنین طبق آیین
