هنر معماری در هند
معماری در کشورهند
هند تادوره قبل از اسلام هنری پر رمز و راز و دارای نماد واستعاره بود.
معماری اسلامی هند از دوران سلاطین دهلی آغاز می شود و در دورهی «اکبر شاه»
به اوج شکوفایی خود می رسد. آثار اسلامی هند تلفیقی از سنت های بومی هند
وسبک اسلامی است. مهم ترین بناهای برجای مانده از عهد تیموریان هند،بناهای
آرامگاهی است. این آرامگاه ها از سنگ های«سرخ» و «مرمر» نماسازی شده و در
فضاهای وسیع و سرسبز با تزیینات فراوان قرار گرفته است.
معروف ترین این آرامگاه ها، آرامگاه همایون شاه در دهلی آرامگاه اکبر شاه ونیز تاج محل در شهر «آگرا » می باشد.
مسجد و منار قطب (قوت الاسلام( این منار بزرگ در سال ۱۱۹۳ میلادی به دستور
قطب الدین آیبک شاه تورانی نژاد هندوستان به تقلید از “مناره ی جم ”
افغانستان, در دهلی برپا شد.
قطب الدین برده ای مسلمان بود از قبیله ی “آیبک” که در کودکی توسط یک قاضی
ایرانی خریداری شده و به نیشابور آورده شد. از آنجا که برده در اسلام دارای
حقوق مساوی با ارباب خویش است آن قاضی قطب الدین را همراه پسران خود به
مدرسه فرستاد و او در شمشیرزنی و علوم دینی استاد شد.پس از آکه قاضی فوت
کرد قطب الدین توسط محمد غوری که پادشاه بود خریداری شد.
