روستا:
روستای مویشاوا , از روستا های قدیم آشوری در شهر اورمیه می باشد.این روستا
در ایام گذشته بنام " مار سوریشو " خوانده میشد که یکی از روستا های بزرگ
زمان خود به شمار میر فت.روستا در منطقه دشتی وسیع و پهن , در شمال بخش
تحتانی نهر " نازلو " واقع شده است. از طرف غرب دریاچه اورمیه به اندازه 3
کیلومتر , از این دریاچه دور می باشد. مویشاوا در 21 کیلومتری شمال شرقی
شهر اورمیه واقع شده است.
پیرامون روستا , زمینها و روستاهای دیگری قرار گرفته اند:
از طرف شرق, روستا های مار نوخا و زرمنلووه .
از طرف غرب, به باغهای ینگیجه و روستای آباجلووه .
از طرف شمال , روستای سپورغان - شیتاناوا و حصار.
از طرف جنوب , نهر نازلو و روستای تول تپه.
جمعیت روستا:
تا سال 1946 میلادی , روستا دارای 120 خانوار آشوری , بدون هیچگونه غریبه
غیر آشوری بود. تعداد افراد روستا به 600 نفر می رسید و دارای کدخدا -
انجمن ریش سفیدان - مدرسه و کلیساها بود.
جمعیت متمرکز روستا از 7 نسل گذشته تشکیل شده بود. اما در کل 6 طایفه معروف
و اصلی در روستا , در کنار هم زندگی می کردند که عبارت بودند از :
بادرویه (BADRUYE) - بیزوزه (BIZUZE) - جانگویه ( JANGUYE) - خوماره (KHUMARE) - کو کوه (KOKAVE) - مرده (MARDE).
تاریخ روستا:
جنگ جهانی اول:
شروع جنگ جهانی اول در سال 1914, اورمیه و روستا های آشوری را از گزند
زخمهای جنگ , در امان نگذاشت. در همین اوان بود که حملات کردها به روستا ی
موشی آباد شروع شد. جوانان غیور این روستا به دفاع از خود و زندگی و
روستایشان پرداختند.
14 تن از آشوریهای جوان در منزل شخصی از اهالی روستا بنام دانیال آتانوس
(خوشیبو) به مقابله با کردها پرداختند. اما در قبال قدرت و کثرت افراد کرد ,
نتوانستند مقاومت نمایند. 8 تن از آنان , با ایجاد سوراخی در دیوار منزل
مذکور , توانستند فرار کنند و به کوه های زنبیل داخه , پناه ببرند. باقی
جوانان روستا به دست کردها کشته شدند. اما کردها , 8 تن دیگر را رها نکرده و
آنان را دنبال کردند و در آخر , در کوهها به قتل رساندند, بجز یک تن ,
بنام " شائول شهباز " که در آن زمان در حدود 10 سال داشت و توانسته بود جثه
کوچکش را در لانه روباهی پنهان کرده و زنده بماند.
در آن زمان روزنامه ای وابسته به دولت انگلیس بنام " منچستر گاردین " ,
آماری از کشته شدگان آشوری از روستا های مختلف را توسط ترکهای عثمانی و
کردها منتشر کرده بود.
از روستای موشی اباد , تعداد 18 نفر ذکر گردیده بود.
در زمان بعد از قتل حضرت " مار شمعون " و عقب نشینی روسیه از ایران ,
آشوریهای جنگجوی آن زمان , برای بدست آوردن اسلحه های باقی مانده از ارتش
روسیه , سوار بر کشتی شده تا به محل اسلحه های باقی مانده , که در شرق شمال
دریاچه اورمیه قرار داشت برسند. این محل نزدیک شهر کوچکی بنام " صوفیان "
بود.
در سال 1918 / 29 خضیران , 180 تن از آشوریها برای سوار شدن به کشتی مزبور
انتخاب شدند. در میان آنان , 40 تن از روستای موشی آباد بودند. کشتی از
نزدیکی سپورغان و موشی آباد حرک
