تحقیق بادبند ، ستون و اتصالات فلزی در بناهای فلزی - درس : سازه های فلزی
بخشی از مطلب
باد بندهای هم محور: در سیستم بادبندی هم محور طراحی تیرها در دهانه های
بادبندی همانند دیگر تیرهای معمولی وتحت بارهای ثقلی انجام می پذیرد و در
ترکیب بار زلزله نیروی قابل توجهی در این تیرها ایجاد نمیشود ؛ اما در
سیستم برون محور علاوه بر برش و لنگرهای بارهای ثقلی ، در ترکیب بار زلزله
ودر اثر نیروهای محوری ایجاد شده در بادبندها یک سری لنگر و برش اضافی در
این تیرها ایجاد می شود و باعث بحرانی شدن ترکیب بار زلزله برای طراحی این
تیرها می شود . معمولاً محل بحرانی در این تیرها محل اتصال بادبند به تیر
می باشد و در این محل عموماً احتیاج به ورق تقویتی بال بالا وپایین می
باشد.
طراحی تیرچه ارتباطی :یکی از مهمترین و حساسترین مسایل در سیستم برون محور ،
طراحی تیرچه ارتباطی می باشد ؛ مساله ای که اکثر طراحان به راحتی از کنار
آن میگذرند. برخی از مسایلی که در طراحی تیرچه ارتباطی باید به آن توجه
نمود ، به شرح زیر می باشد:
1- مطابق آیین نامه(( تیرچه ارتباطی باید تمامی شرایط مقطع فشرده را دارا
باشد.)) به این ترتیب در صورت عدم استفاده از مقاطع نورد شده و استفاده از
مقاطع ساخته شده (تیرورق) باید محدودیتهای مقطع فشرده در آن رعایت شود و
مخصوصاً اتصال بال و جان تیرورق (حداقل در قسمت تیرچه ارتباطی) باید با جوش
پیوسته (ونه جوش منقطع) انجام گیرد. ضمن آنکه باید توجه داشت که جوش اتصال
بال به جان باید در برابر تنشهای برشی موجود کفایت لارم را داشته
باشند.(این مساله در تیرچه های ارتباطی کوتاه که معمولاً به صورت برشی عمل
نموده و داراری برشهای زیادی هستند بسیار حساستر میباشد.)
3- مطابق آیین ئامه ((جان قطعه رابط باید از یک ورق تک بدون هرگونه ورق
مضاعف کننده تشکیل یابد و هیچگونه بازشویی نباید در جان قطعه رابط تعبیه
شود.)) به این ترتیب همانطور که مشخص است استفاده از مقاطع دوبل (به علت
وجود بیش از یک جان ) و مقاطع زنبوری (به علت وجود سوراخ در جان ) برای
قطعه رابط از نظر آیین نامه یک امر کاملاً مردود می باشد؛ امری که متاسفانه
بسیار معمول می باشد. گاهی دیده شده است که برخی طراحان برای قطعه رابط از
مقطع زنبوری استفاده نموده و تمامی سوراخها را در قسمت تیرچه ارتباطی به
وسیله ورق تقویتی جان می پوشانند، که این مساله نیز به این دلیل که ورق
تقویتی جان به نوعی یک ورق مضاعف کننده می باشد، از نظر آیین نامه مردود
میباشد. پیشنهاد میشود که در صورت عدم جوابگویی مقاطع نورد شده تک برای این
تیرها، طراحان از مقطع I شکل و به صورت تیرورق و با جوش پیوسته جان وبال
در قسمت قطعه رابط استفاده نمایند و به هیچ وجه از مقاطع دوبل وزنبوری
استفاده ننمایند.
4- مطابق آیین نامه ((در انتهای قطعه رابط که عضو قطری به آن متصل است،
باید سخت کننده جان در تمام ارتفاع ، در دو طرف قرار داده شود.)) یکی از
شایعترین ایرادات در طراحی قطعه رابط همین مساله میباشد ، که طراحان باید
به این مساله توجه بیشتری نمایند. این مساله به غیر از سخت کننده های میانی
قطعه رابط میباشد که لزوم قرارگیری یا عدم قرارگیری آنها باید توسط طراحان
مورد بررسی قرار گیرد.
طراحی عضو قطری (بادبند):طراحی عضو قطری در این سیستم مشابه سیستم هم محور
میباشد با این تفاوت که طبق آیین نامه ((هر بادبند باید دارای مقاومت فشاری
1.5 برابر نیروی محوری نظیر مقاومت خمشی قطعه رابط باشد.)) با توجه به
اینکه در حالت طراحی معمولی مقاومت فشاری بادبند و مقاومت خمشی قطعه رابط
به همدیگر نزدیک میباشند ، رعایت این بند باعث بالا رفتن سطح مقطع بادبند
تا حدود 50 درصد نسبت به طراحی حالت معمولی در این سیستم میشود؛ ضمن آنکه
باید توجه داشت که در این سیستم به دلیل آنکه معمولاً زاویه بادبندها با
افق نسبت به سیستم هم محور بیشتر می باشد ، نسبت به سیستم هم محور نیروی
محوری بیشتری در بادبندها ایجاد می شود.
نتیجه گیری:استفاده صحیح از این سیستم بادبندی باعث شکلپذیری بیشتر سازه و
کاهش برش پایه زلزله میشود ؛ اما در طراحی این بادبندها باید دقت کافی در
جهت رعایت کلیه نکات آیین‌نامه ای چه از طرف طراحان و چه از طرف دستگاههای
نظارتی انجا م پذیرد. طراحی صحیح این بادب و...
