مساجد
نمود خداوند و تجلی گاه عالم ملکوت در عالم خاک هستند و معماری نقش اساسی
را در تبیین این قاعده بازی می کند چرا که با آفرینش فضایی ملکوتی،حسی را
در آدمی ایجاد کرده و او را از ورطه عالم خاک به سوی عالم افلاک سوق می
دهد.از این حیث مسولان و مردم در هر دوره تاریخ زندگی بشر،ارزش خاصی برای
پرستشگاه ها و مساجد قائل هستند و برای ساخت آنها از بهترین معماران
،استادکاران،طرح ها،مصالح و …استفاده می کنند تا در نهایت بنایی را در شان
آیین خود و عبادت کنندگان آن بسازند.در واقع اینگونه می توان گفت،که
کاملترین گونه در هر شهر یا روستا عبادتگاه های آن دیار می باشند.
