معماری قبل از اسلام در ایران
قسمت اول
هدف از ارائه ی این بخش آشنایی با معماری قبل از اسلام در ایران می باشد
.در این مقاله به صورت مختصر ،جزئی از هر سبک معماری این دوره معرفی میشود .
معماری ایلام قدیم:
تا پیش از آمدن مادها و پارسها تا حدود یک هزار سال پیش از میلاد ، تاریخ سرزمین ایران به تقریب منحصر به تاریخ ایلام بوده است.
تنها اطلاع ما از معماری (به ویژه شکل معابد) از نقش مهرهایی است که از
دوران اولیه ی ایلام به جای مانده و آن یک نقش برجسته مربوط به نینوا در
آشوری متاخر است در این نقش برجسته معبدی به صورت یک بنای مربع مستطیل بلند
بر یک شالوده ی ایوان دار نشان داده شده، نمای جلوی دارای روزنه هایی بوده
است. در قسمت پشت ممکن است پله هایی برای دسترسی به معبد وجود داشته است.
در نمای آن دو چهار چوب در بلند دیده می شود که در سمت چپی را یک پرده ی نی
ایی آنرا از نور آفتاب محافظت می کند. احتمالاً مدخل ورودی بوده است و در
سمت راست شاید نمایی از یک در بوده است جالبترین ویژگی معماری این معبد سه
شاخ بزرگ است که در دو طرف دیوارهای معبد نصب شده است و این ما را به یکی
از عجایب ساختمان معابد ایلامی متوجه می سازد.
زیگورات چغارنبیل
آثار باستانی چغازنبیل در دشت خوزستان و در فاصله حدود سی کیلومتر در جنوب
شرقی شهر شوش در کرانه ی غربی رودخانه دز واقع شده است این آثار شامل
زیگورات یا معبد عقلیمی است که به وسیله ی او نقاش گال پادشاه مقتدر ایلامی
برای خدای اینشوشیناک در حدود 1265 ق.م ساخته شده است.
زیگورات چغازنبیل کهن ترین اثر معماری ایرانی می باشد که دارای ابعاد و خصوصیات خیره کننده است و با اهرام مصر برابری می کند.
معماری ماد:
در حدود هزاره ی اول پیش از میلاد بود که گروههایی از اقوام آریایی به
ایران مهاجرت کردند. مادها در سده ی هفتم پیش از میلاد به رهبری خشتریته
(خراآورت) نخستین پادشاهی خود، پس از ایلامیها در این سرزمین بنیاد
گذاشتند.
بررسی هنر معماری ماد با کمبود مدارک موجود، کاری سهل و آسان نیست، قطعاً
مادها هم مانند اسلاف خویش برخوردار از آثار معماری قابل بحثی بوده اند
موید این مطب آثار بدست آمده از کاوش های اخیر باستان شناسی تپه هگمتانه و
همچنین معماری صخره ای است که از آنها به جای مانده است.
بر همین اساس معماری مادی شامل دو بخش می باشد:
الف) معماری صخره ای
ب) معماری معمولی
معماری صخره ای : ایجاد حفره و وسعت دادن آن، فضای مورد احتیاج مثلاً خانه
یا آرامگاهی ایجاد شود. حاصل این عمل مبارزه جویانه ی انسان با کوه و صخره
را که برای دستیابی به فضایی استوار و ماندگار انجام می شود، معماری صخره
ای می نامیم. به عبارت دیگر معماری صخره ای از مصالح آزاد و معمولی ساختمان
به وجود نمی آید بلکه از صخره ای طبیعی است و در جهت عکس معماری آزاد و
معمولی عمل می کند آثار معماری صخره ای مادها اکثراً در نواحی غرب ایران
(کردستان – آذربایجان غربی- کرمانشاه و همچنین در بخشی از خاک عراق
(کردستان عراق) پراکنده است و اغلب جنبه ی مذهبی دارند.
معماری معمولی: معماری معمولی به این آثار در محلهایی به نام تپه نوشیجان
ملایر و گودین تپه و باباخان، تپه هگمتانه، زیویه و .... قرار دارند که در
کاوش های باستان شناسی بدست آمده است.
معماری دوره ی هخامنشیان:
در حدود 560 سال پیش از میلاد که دو دولت نیرومند آریایی یعنی ماد و پارس
با هم موکلف کشتند امپراتوری بزرگ ایران به وجود آمد. این واقعه زمانی رخ
داد که کوروش بزرگ نخستین شاه هخامنشیان نیای خود آستیاک (اژی دهاک)
فرمانروای ماد را از تخت پادشاهی به زیر آورد. هنر ایران در دوره ی هخامنشی
هنری است شاهی، و سرنوشتش با سرنوشت شاهان هخامنشی پیوند خورد است و به
این دلیل است که در زمان پادشاهی کوروش و داریوش این هنر به اوج ترقی خود
می رسد.
مهمترین بناهای به جای مانده این دوران کاخ های شاهی است. تاریخ ساختمان
این کاخ ها به اواسط قرن شش قبل از میلاد باز می گردد. معماران هخامنشی از
هوش و ذکاوتی سرشار بهره مند بوده اند. زیرا در آثار آنها اصولی رعایت شده
که بعدها به عنوان اصول معماری ایرانی رعایت شده که بعدها به عنوان اصول
معماری ایرانی معمول و مرسوم گردید.
حال به طور مختصر و اجمالی
