دانلود پاورپوینت بررسی کامل ویژگیهای معماری کاشان
بخشی از مطلب
بررسی کامل ویژگیهای معماری کاشان
کاشان از دیرباز محل زندگی مردمان و مهد تمدن و فرهنگ بوده است. سکه های
منقوش و ابنیه بجا مانده از گذشته، سیر پیشرفت و تداوم زندگی را در این
ناحیه کهنسال آشکار می سازد. بعد از ظهور اسلام و اعتلای تشیع علوی، مردمان
از نخستین گروندگان به مذهب شیعه کاشان بودند و شاید به این دلیل شاهان
صفوی به این دیار تعلق خاطر فراوان داشتند. شاه صفی در این شهر درگذشت و
شاه عباس دوم نیز در این شهر بر تخت پادشاهی نشست. عهد قاجار دوران گسترش
شهر و بازسازی بناهای تاریخی پیشین و بنای عمارت های تازه بود.
شهر کاشان مرکز شهرستان کاشان در استان اصفهان است. جمعیت این شهر طبق
سرشماری سال ۱۳۸۵ مرکز آمار ایران برابر با ۲۴۸۷۸۹ نفر بوده است.
وجه تسمیه
نظرات در مورد وجه تسمیه کاشان مختلف است، برخی آن را تغییر یافته کاه
فشان، و بعضی تغییر یافته کاس رود، کاسیان، قاسان و غیره می‌دانند. البته
در برخی کتب تاریخی از کاشان با نام کاسان که از کاسو (نام قومی به همین
نام در قدیم؛ساکن منطقه آران (قفقاز فعلی) گرفته شده نیز نام برده میشود.
هنوز هم مردم این دیار شهر خود را کاشو یا کاشون که در واقع تغییر یافته
کاسو است معرفی می‌کنند.
تاریخ باستان
کاشان یکی از اولین مراکز تشکیل تمدن انسانی بوده‌است. طبق حفاریهای
باستان‌شناسی در تپه‌های سیلک کاشان، سابقه حضور بشر در این منطقه به هفت
هزار سال پیش می رسد.
کاشان در زمان سلجوقیان روبه رونق نهاد و در زمان قره‌قویونلوها بیشتر ترقی
کرد. تا جایی‌که محل توجه دانشمندان شد. در نیمه دوم سده نهم و نیمه اول
سده دهم این شهر، شهرت بسیاری داشت و یک شهر پرجمعیت به شمار می‌رفت. در
سده ۱۱ و در دوره صفویه برای دومین بار به همان درجه از ترقی نائل شد و
مانند اصفهان با شهرتی بسیار همراه گردید، اما با بروز زلزله‌ای بسیار شدید
در سال ۱۱۹۲ هجری قمری دوباره ویران شد. بعد از زلزله‌ای که در زمان قاجار
رخ داد کاشان دستخوش نابسامانی و منازعات محلی شد و از این‌جهت زیانهای
فراوان دید.
درباره کاشان
کاشان دارای جمعیتی بالغ برسیصد صد هزار نفر بوده که در بین دامنه کوه کرکس
ودشت کویر آران سکنی دارند. در رده یازدهمین شهر صنعتی ایران قرار می‌گیرد
که دلیل آن وجود کارخانجات فرش ماشینی (بیش از یکصد کارخانه)، کارخانه
تولید ورق گالوانیزه و کارخانجات تولید قطعات خودرو و مونتار است. قدمت
صنایع نساجی در این شهر به تولیدات شعر بافی شامل مخمل بافی زر بافی و حریر
بافی برمی‌گردد که هم اکنون بیش از چند هزار نفر در کارخانجات نساجی مشغول
به کار می‌باشند.
از محصولات کشاورزی آن می‌توان به انواع غلات و میوه‌های فصلی اشاره نمود.
غذای غالب، در بین مردم این شهر ابگوشت و بالاخص گوشت و لوبیا می‌باشد.
آثار تاریخی و دیدنی فراوانی در این شهر وجود دارد که از آن میان می‌توان
به ۱-باغ تاریخی فین ۲-تپـه های باستای سیلک۳-مسجد آقا بزرگ
۴-مقــــــــبره فیض کاشانی۵-خانه طباطبایی ها ۶-خانه برو جـــــــردی
ها۷-خانه عباسی ها ۸-خانه عــــــــــــــامری ها۹-مقبره ابو لولو ۱۰-مسجد
جـــــــــامع کاشانو… اشاره نمود .
خانه عامری‌ها
در خیابان علوی کاشان قرار دارد، در دوره زندیه احداث و در دوره قاجار به
وسیله سهام السلطنه عامری توسعه یافته‌است و مجموعه‌ای است که به وسیله
اداره میراث فرهنگی کاشان با استفاده از اعتبارات تبصره ۳۶ در دست مرمت و
تغییر کاربری است تا به اقامتگاه گردشگری داخلی و خارجی تبدیل شود. ٔ.
خانه طبا طبا یی ها :
بر اساس کتبیه موجود در شاه نشین خانه تاریخ ساخت به سال ۱۲۹۸ هجری
قمری باز میگردد. این خانه در کنار امامزاده کوچکی در خیابان علوی کاشان
ساخته شده . خانه از سطح خیابان پایین تر است ، و شامل حیاط ها و اتاقها و
دو ایوان زیبا به همراه زیرزمین و حوض خانه و بادگیر است . گچبری ایوان آن و
پنجره های اتاقهای چند دری آن واقعا زیباست .
حمام فین
اما حمام فین که شاید معروفترین جای این باغ باشه در غربی ترین نقطه
باغ قرار داره یک حمام با کلی راهرو و دالان که قطعا گرم کردنش کار راحتی
نبوده داخل حمام جایی که امیر کبیر به قتل رسیده، صحنه قتل رو با استفاده
از ماکت بازسازی کردند داخل حمام همینطور عکسهایی از میرزا آقا خان نوری که
بعد از امیر کبیر به صدارت رسید ،همسر آمیر کبیر که خواهر ناصرالدین شاه
بوده و مهد علیا مادر ناصر الدین شاه دیده میشه
ابیانه
روستای ابیانه که امروز به یکی از محبوبترین نقاط توریستی ایران تبدیل
شده است و معمولا مجموعه عکسی از ایران بدون تصاویری از دیوارهای مشهور سرخ
رنگ و زنان محلی پوش آن کامل نیست، پیشینه ای بسیار کهن تر از آنچه تصور
میکنیم دارد.
ابیانه روستایی در استان اصفهان و ۵۰ کیلومتری جاده کاشان نطنز است
باستانی که زندگی در سراسر آن جریان دارد و همین جاری بودن زندگی موجب
میشود که توجه گردشگران بیشتر به آنچه در مقابل چشمانشان قرار دارد جلب شود
و متوجه قدمت فراوان این بناهای به ظاهر روستایی و در باطن تاریخی،
نشوند.ابیانه در مسیر کاشان به نطنز در انتهای جاده ای قرار دارد که برای
رسیدن به این روستا و روستاهای دیگری چون هنجن، یارند، کنجان، برز و طره
ایجاد شده است. ابیانه در زواویه شمال غرب کوه کرکس نطنز و در منتهی الیه
رودخانه «برزرود» واقع شده است. و به خاطر موقعیت خاص جغرافیایی و دور از
دسترس بودن، همچنان بکر و دست نخورده باقی مانده است.برای کسی که با شنیدن
وصف ابیانه و به شوق دیدن منظره ای چون ماسوله به اینجا آمده باشد، اولین
دیدار چندان غیر منتظره و مبهوت کننده نیست و در نگاه اول نمیتوان تفاوتی
میان این دهکده بن بست با سایر روستاهای دورافتاده یافت. فضا در وهله اول
دلگیر و خاموش به نظر میرسد اما تنها چند قدم در دل روستا کافی است که هر
بیننده ای را سر شوق بیاورد، بناهای این مجموعه تاریخی از زمان ساسانیان تا
اواخر دوره قاجاریه شکوه خود را حفظ کرده اند و سرخی دیوارها ناگهان
جذابیت و گیرایی خاصی پیدا میکند.
این خاک سرخ که در قسمتهای شمال و شمال غربی ابیانه موجود است، خاصیت
ویژه ای دارد که هرچه بیشتر باران بخورد، محکمتر میشود. این ویژگی در وجود
اهالی صبور و مقاوم این روستا نیز به ودیعه گذارده شده است و این مردم
سالیان متمادی در مقابل هجوم حوادث تاریخی و بلایای طبیعی ایستادگی کرده و
با عشق به آداب و رسوم و معماری سرزمین خود، به حفظ و نگهداری از بناهای
تاریخی ابیانه پرداخته اند و سبک معماری روستا را در تمام تعمیرات با دقت
حفظ شده است.
