تخت
جمشید را می توان مشهورترین مجموعه از دوران باستان در ایران به شمار آورد
که در سطح جهانی نیز کاملا شناخته شده است . احداث این مجموعه در دوره
داریوش هخامنشی در حدود سال های 518 تا 520 پ.م شروع شد و در دوره پسر او
خشایار شا نیز ادامه یافت. در دوره پادشاهان بعدی هخامنشی نیز فعالیت
هایی در زمینه توسعه این مجموعه صورت گرفت.
یکی از ویژگی های این مجموعه این است که پیش و پس از ان مجموعه ای با آن عظمت در تاریخ ایران ساخته نشده و هنوز هم منحصر به فرد است
ویژگی مهم دیگر تخت جمشید این است که بزرگترین مجموعه ی طراحی شده از دوران
باستان است که افزون بر عظمت وشکوه جنبه ای آئینی نیز داشته است .
برخی از بازتاب نمادگرایی آئینی را نه تنها در نقشه ی بناها وطراحی مجموعه بلکه در طراحی نقوش نیز می توان مشاهده کرد.
